شکست کامپیوتر کوانتومی IBM دربرابر کمودور 64

این تحقیق با استفاده از مدل‌های ساده‌سازی‌شده نشان داد که حتی سیستم‌های کلاسیک نیز می‌توانند نتایج مشابهی با کامپیوترهای کوانتومی در سناریوهای خاص به‌دست آورند. همچنین، ادعاهای مطرح‌شده درباره توانایی‌های کامپیوترهای کوانتومی را رد کرد.

ایده کامپیوتر خانگی 40 ساله در‌مقابل دستگاهی با واحد پردازش کوانتومی (کیوپیو) 127 کیوبیتی ممکن است بیهوده به‌نظر برسد. با‌این‌حال، پژوهشگران ناشناس نتیجه‌گیری می‌کنند که «کومودور 64» سریع‌تر و کارآمدتر از فناوری برتر شرکت IBM عمل کرده است.

در ابتدای مقاله، پژوهشگران اعتراف می‌کنند که پروژه Qommodore 64 آن‌ها «شوخی» است؛ اما متأسفانه به IBM اثبات کرد کاربرد کوانتومی‌اش بر پایه‌های سست بنا شده است. تیم Qommodore 64 توانست نتایج قانع‌کننده‌ای ارائه دهد. در آن زمان، درباره ادعاهای IBM بحث‌هایی وجود داشت و تنها پنج روز طول کشید تا آزمایش کوانتومی روی لپ‌تاپ معمولی MacBook M1 Pro شبیه‌سازی شود.

مقاله «مزیت کوانتومی معکوس» این آزمایش را به ماشینی با پردازنده بسیار ساده‌تر MOS Technology 6510 منتقل می‌کند. با‌این‌حال برای خلاصه‌کردن، آزمایش مبتنی‌بر کمودور 64 از تکنیک دینامیک پاولی رقیق که توسط بگوشیچ، حجازی و چان توسعه یافته استفاده می‌کند تا رفتار مواد فرومغناطیس را تقریب بزند.

همانطور که به یاد می‌آوریم، IBM ادعا کرده بود که چنین محاسباتی با استفاده از تکنیک‌های تقریب پیشرو، «برای انجام روی یک کامپیوتر کلاسیک با دقت قابل قبول، بسیار دشوار است». اینطور نیست، و همانطور که در بالا ذکر شد، یک لپ‌تاپ معمولی می‌تواند به نتایج مشابهی دست یابد.

کاربر یا کاربران ناشناس کمودور 64 جزئیات جالبی از موفقیت خود در شکست کوانتوم ارائه می‌دهند. مدل جستجوی عمق-اول به شدت کوتاه‌شده و کم‌عمق آنها تنها از 15 کیلوبایت از 64 کیلوبایت فضای موجود روی دستگاه نمادین کمودور استفاده کرد. در همین حال، کد نهایی شامل حدود 2500 خط اسمبلی 6502 بود که روی یک کارتریج که در درگاه توسعه C64 قرار می‌گرفت، ذخیره می‌شد. این کد توسط پردازنده قدرتمند 8 بیتی 1 مگاهرتز MOS 6510 مدیریت می‌شد. C64 برای هر نقطه داده تقریباً 4 دقیقه زمان می‌برد. (تست همان کد روی یک لپ‌تاپ مدرن تقریباً به 800 میکروثانیه برای هر نقطه داده رسید.)

 پژوهشگران در نتیجه‌گیری ادعا می‌کنند که «”Qommodore 64» از نظر سرعت بسیار کارآمدتر و در مصرف انرژی و حل این مسئله از دقت قابل قبولی برخوردار است». در مورد اینکه این تحقیق تا چه حد برای سایر مشکلات کوانتومی قابل اعمال است، با کنایه گفته می‌شود که «احتمالاً تقریباً برای هیچ مشکل دیگری کار نخواهد کرد (اما باز هم، کامپیوترهای کوانتومی هم در حال حاضر چنین نیستند)». به طور کلی، تشخیص اینکه آیا نتایج کاملاً واقعی هستند دشوار است، هرچند جزئیات زیادی ارائه شده و به نظر می‌رسد به منابع تحقیقاتی مرتبط در مقاله ارجاع داده شده است.