جارو کردن نانوذرات پلاستیکی با نوعی قارچ
محققان موفق به شناسایی انواع قارچ‌هایی شدند که می‌توانند همانند جاروبرقی محیط اطراف خود را از نانوذرات پلاستیکی پاکسازی کنند و در نتیجه تأثیر پلاستیک‌ها را بر محیط زیست کاهش دهند
از تارنمای فیز، محققان دانشگاه لوند در سوئد با استفاده از مدل‌های خاک مهندسی شده، تأثیر ذرات پلی استایرن را بر روی باکتری‌ها و قارچ‌ها بررسی کردند. در حالی که این نانوپلاستیک‌ها رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها را کاهش می‌دهند، برخی قارچ‌ها در واقع توانستند محیط اطراف خود را پاکسازی کنند و در نتیجه تأثیر پلاستیک‌ها را کاهش دهند.
میشلا مافلا اندارا از محققان این پروژه در دانشگاه لوند با تاکید بر اینکه زباله‌های پلاستیکی یک مشکل جهانی بزرگ است، گفت: ثابت شده است که نانوپلاستیک‌ها باعث ایجاد سمیت در موجودات مختلف می‌شوند، با این حال، نحوه تأثیر این آلاینده جدید بر اکوسیستم خاک بسیار کم است.
وی افزود: برای مطالعه این نانوذرات پلی استایرن، محققان از تراشه‌های میکروسیال استفاده کردند، یک سیستم رشد که به آنها اجازه می‌داد تا تعاملات تک سلولی با پلاستیک را در زیر میکروسکوپ مشاهده کنند.
میشلا مافلا اندارا تاکید کرد: در بالاترین غلظت نانوپلاستیک، قارچ‌ها بیشتر پلاستیک‌های ریز موجود در مجاورت خود را در فرآیندی که ما آن را «اثر جاروبرقی» نامیدیم، دریافت کردند. به‌طور کلی، ما دریافتیم که نانوپلاستیک‌ها می‌توانند تأثیر منفی مستقیمی بر میکروب‌های خاک داشته باشند. این امر نیاز به مطالعات بیشتر را نشان می‌دهد که می‌تواند توضیح دهد که چگونه پاسخ استرس میکروبی ممکن است بر عملکرد خاک تأثیر بگذارد.
وی یادآور شد: ذرات نانوپلاستیک به گونه‌ای به سطح شاخه‌های قارچ چسبیده بودند که محیط اطراف تقریباً بدون نانوپلاستیک بود. این قارچ محیط اطراف خود را تحت غلظت‌های بالا تمیز می‌کند و سپس می‌تواند دوباره رشد کند. اگرچه نتایج این مطالعه برای بسیاری از شرایط تایید شد، اما محققان اشاره می‌کنند که ممکن است به گونه‌های قارچی وابسته باشد.
ادیث هامر از محققان زیست شناسی این پروژه هم گفت: این نتایج به ما یادآوری می‌کند که برای کاهش ضایعات پلاستیکی و آلودگی خاک وارد عمل شویم. یافتن قارچ‌هایی که می‌توانند به طور خاص نانوپلاستیک‌ها را از خاک جمع‌آوری کنند ممکن است به سایر موجودات کمک کند تا آلودگی را بهتر مدیریت کنند و شاید باکتری‌هایی را جذب کنند که بتوانند پلاستیک‌ها را تجزیه کنند.
وی نتیجه‌گیری کرد که این «جاروبرقی» راه‌حل آسانی برای مشکل نیست، اما می‌تواند کمی امیدوار کننده باشد.
نتایج این بررسی در مقاله‌ای در نشریه Science of The Total Environment منتشر شده است.
