شبکه پستی هر کشور در سراسر جهان به عنوان یک زیرساخت ملی حیاتی برای توسعه اقتصادی درنظرگرفته می‌شود و متخصصان می‌گویند که فناوری با نوآوری‌های مختلف خود در دهه دوم قرن بیست و یکم بیشتر از کل قرن گذشته رو به رشد است و این رشد تکنولوژی نوع جدیدی از تفکر را ایجاد کرده که هیچ نهادی قادر به انجام آن نبوده است. در حالی که فناوری جایگزین وسایل سنتی مکاتبات شده، به توسعه سیستم پستی هم کمک کرده است که هنوز به طور گسترده برای ارسال بسته‌ها استفاده می‌شود.
هوش مصنوعی تمایل به بهبود ظرفیت، کارایی، انعطاف پذیری، ایمنی و اثربخشی هزینه خدمات دارد. در میان استراتژی‌های جدید بهره‌گیری از ابزارهای هوش مصنوعی در تمامی مراکز پست، این امکان درنظرگرفته‌شده که با وارد کردن اطلاعات مربوط به بسته‌های پستی، امکان ردیابی آنها از فرستنده تا گیرنده و تعیین مکان آنها در صورت مفقود شدن فراهم شود. در این صورت می‌توان از اطلاعات بسته‌ها و هوش مصنوعی به منظور جواب دادن به سوالات مشتریان در خصوص مکان بسته‌های پستی، زمان تحویل گرفتن آنها توسط مشتریان یا تغییر برخی از جزئیات مربوط به آنها استفاده کرد.
همچنین، به عنوان مثال تحویل ناموفق بسته‌های پستی را می‌توان مجدداً به نزدیک‌ترین مکان برای تحویل به مشتری هدایت کرد یا ترجیحات مشتری را می‌توان برای بررسی و اقدام بیشتر ثبت و مدیریت کرد. هنگامی که این اطلاعات را با سایر داده‌های تراکنش ترکیب می کنیم، این نیز می‌تواند بسیار مفید باشد.
علاوه بر این، برای مثال می‌توانیم فرستنده، اندازه بسته و شاید هزینه ارسال و بیمه را شناسایی کنیم و این امکانات می‌توانند به ما در برآورد محتویات بسته پستی کمک کند. چون مشتری که یک تلویزیون گران قیمت برای او ارسال شده، ممکن است ترجیحات متفاوتی برای تحویل نسبت به کسی که یک جفت جوراب تحویل می‌گیرد، داشته باشد.
در نتیجه، دیجیتالی شدن و استفاده از هوش مصنوعی در صنعتی سنتی مثل پست، به سرعت پردازش داده‌ها را کاهش می‌دهد و فعالیت‌های پستی را در سراسر جهان متحول می‌کند. در هر صورت، صنعت پست با انجام آزمایش‌های عملیاتی و میدانی، همکاری با استارتاپ‌ها و انتشار مقالات تحقیقاتی که به مطالعه فناوری‌های نوظهور و تحلیل تأثیرات و احتمالات بالقوه آنها می‌پردازد، سعی می‌کند از منابع موجود حداکثر استفاده را ببرد و توانایی خود را برای نوآوری در این حوزه را افزایش دهد.
