به گزارش از «تک اکسپلور»، سیگنال های ارسال شده از سوی این پوست الکترونیک از طریق الکترودهای کارگذاری (ایمپلنت) شده در مغز انسان قابل خواندن هستند. هرچند چنین قابلیتی سال ها پیش ابداع شده است اما اجزای مورد نیاز آن زمان برای تبدیل سیگنال‌های دیجیتال، سخت و سنگین بودند.
اما این پوست الکترونیک جدید همانند پوست نرم است. عناصر به کار رفته برای تبدیل (سیگنال‌ها) به طور یکپارچه و بدون‌درز در داخل پوست جاسازی می‌شوند و اندازه ضخامت آنها تنها در حد چند ده نانومتر است.
ابداع این پوست جدید امیدواری‌های تازه‌ای برای تراکنش طبیعی‌تر بین اندام‌های مصنوعی برپایه هوش مصنوعی با مغز ایجاد کرده است. این ابداع همچنین گامی به جلو در زمینه تلاش ها برای ساخت ربات هایی است که قادر به «احساس کردن» حس‌های انسانی از قبیل درد، فشار و دما به شمار می‌رود. این مساله به عنوان مثال به ربات‌هایی که با قربانیان حوادث و سوانح سر و کار دارند امکان می‌دهد تا با نشانه‌های مربوط به راحتی یا ناخشنودی بهتر ارتباط برقرار کنند.
«ژنان بائو» استاد مهندسی شیمی در دانشگاه استنفورد می‌گوید: رویای ما این است که یک دست کامل با چندین حسگر بسازیم تا بتواند فشار، خستگی، دما و لرزش را احساس کند.
این محققان می‌گویند یکی از علت‌های اینکه افراد از خیر استفاده از اندام های مصنوعی می‌گذرند، این است که این اندام‌ها فاقد بازخوردهای حسی بوده و غیرطبیعی هستند و احساس ناخوشایندی می‌دهند.
این پوست الکترونیک در ابتدا در سلول های مغزی موش ها آزمایش شد. این حیوانات زمانی که قشر مغزی آنها تحریک شدند، پاهای خود را حرکت دادند.
به گفته این محققان، پوست الکترونیک مرز بین بدن زنده و اجزای ماشینی را از میان برمی‌دارد. یکی از چالش های قبلی ایجاد پوست الکترونیک انعطاف‌پذیری بود تا بتواند با ولتاژ پایین کار کند. این پوست الکترونیک جدید تنها با ۵ ولت کار می‌کند و قادر است محرک‌ها را همانند پوست واقعی ردیابی و احساس کند.
